Bog je Jedan, Jedan, Jedini. Ove godine navršava se 111 godina jednog od tri najznačajnija datuma u historiji bosanske državnosti. Naime, 1909. godina je reafirmacije bosanske državnosti.
Carsko priznanje – ekvivalent današnjeg UN priznanja u to vrijeme. Da krenemo redom od 900-1439 Bosna je bila najveća i najproseritetnija država Balkana. Po uređenju je bila aristokratska republika sa kraljevskom porodicom i plemstvom na čelu.
Bila je uređena kraljevina sa vrlo razvijenom diplomatijom, a kraljevske i plemićke porodice sklapale su brakove sa habzburgovcima, mađaraskim, francuskim, italijanskim, albanskim i srpskim dinastijama.
Bosna je bila prava evropska zemlja i po svemu pripadala porodici evropskih država. Imala svoje plemiće, crkvu, diplomatiju, vojsku, zakone, jezik, kulturu i teritoriju koja je bila dva puta veća, sve do turske okupacije.
500 godina turske okupacije, protjerivanje kraljice, ubijanje plemstva, prodaja teritorija -Dalmacija od Zadra do Budve, zatim podrinje šest nahija od Šabca do Nikšića 20-25 kilometara preko Drine, ratovanje bosanske vojske za turske ciljeve od Rusije do Afrike..
To je bio prvi genocid nad Bošnjacima. Drugi genocid Osmanlija nad Bošnjacima je izvršio Omer-Mihajlo Latas po zapovijedi sultana. Tada je pobijeno ili na Rodos protjerano 45000 najuglednijih Bošnjaka, kapetana, ajana, dizdara, begova i aga-vojnog plemstva koje je porazilo Turke na Kosovu pod vodstvom Husein-kapetana Gradaščevića, u borbi za autonomiju BiH 1823. godine. Kao odmazda za ovaj poraz Turaka uslijedio je drugi najveći genocid Turaka nad Bošnjacima kada je ponavljam pobijeno četrdeset pet hiljada Bošnjaka.
Dolaskom Austrougara i aneksijom Bosne i Hercegovine 1848. godine, potomci bh. plemstva, koje je pobila turska inkvizicija pod komandom Omer-Mihailo Latasa, počinju borbu za autonomiju u okviru austrougarskog carstva na čelu sa Mehmed Tevfikom ef. Azabagićem. (reisul-ulema.)
Reis Azabagić kao potomak bosanske vojne aristokracije zamijenio je sablju za pero. Oko sebe je okupio sve pametne i moralne bošnjačke prvake i 1909. godine perom osvojio autonomiju od cara priznatu, dakle zakonitu.
Šta je Statut?
Potpuna autonomija u vjerskim vakufskim mearifskim poslovima (vakufi su zauzimali oko 17% teritorije Bosne i Hercegovine i bili pod punom upravom IZ te nisu morali plaćati poreze i mogli su biti holdinzi …)
- Pravni sistem u Bosni i Hercegovini za vrijeme Austro-Ugarske bio je po šerijatskom pravu, a ne rimskom.
- Stotinu godina besplatnog školstva u Austro-Ugarskoj. Današnji studenti iz Bosne i Hercegovine koji studiraju u Beču ili Gracu treba da se zahvale reisu Azabagiću.
- Carsko priznanje autonomije, za 500 godina pod Osmanlijama nismo dobili autonomiju (a dali su je Srbiji).
- Carsko priznanje je današnji ekvivalent priznanja od strane UN-a.
- Uspostavljanje institucionalnog rada i djelovanja (pojedinac može biti jak, ali institucija čuva državu i narod).
- Uspostavio temelje IZ Bosne i Hercegovine.
- Oformio prve političke stranke muslimana u Bosni i Hercegovini sa statutima i ciljevima.
- Oformio prve novine sportska, prosvjetna i dobrotvorna društva (Gajret,Behar..)
- Zvanični jezik je bio Bosanski.
- Osnovao visokšolske ustanove. Visoka sudska šerijetska škola je ustvari preteća pravnog fakulteta, ali se ovo zatomljuje (kada je završite postajete kadija-sudija).
- Vratio Bosnu u porodicu Evropskih naroda.
- Ponovna potvrda državnosti Bosne i Hercegovine i priznaje muslimana Bošnjaka kao državotvornog elementarnog subjekta.
- Zaustavio velikosrpsku aspiraciju prema Bosni i Hercegovini, koja se intezivno provodila u predhodnom periodu zajedničkim aktivnostima velikosrpske nacionalne politike uz svesrdnu pomoć Dabićevog pokreta
(Dabićev pokret-retrogradni pokret muslimana zanesenjaka koji je usko surađivao sa velikosrbima)
- Zaustavio iseljavanje Bošnjaka i unutrašnju kolonizaciju Turske (preseljenje u Tursku radi povećanja procenta muslimanskog stanovništva) koju je uveliko podržavala Turska i Srbija.
- Jedini Bošnjak koji je dobio “Željezni križ”, najveće odlikovanje Austro-Ugarske monarhije, od cara Franje Josipa, a da nije za vojne zasluge.
- Gledano šire iz velikosprske vizure gubitak Bosne, neispunjene velikosrpske aspiracije prema Albaniji (i izlazak na more ) u balkanskim ratovima, rezultiraju Sarajevskim atentatom.
Zbog svega urađenog anatemisan je od strane velikosrba i njihovih ideologa. Na njega je bačen plašt zaborava koji se provodi do danas. Pošto ga nisu mogli zaustaviti dok je bio živ velikosrbi su mu oskrnavili nišane posthumno. Uništili turban na prednjem nišanu što je simbolički značilo posthumnu dekapitaciju.
Preko svojih “Dabićevih nasljednika, novih KOS-ovaca na čijem se čelu nalazi najlukaviji čovjek kodnog imena “Car”, pišu da mezara više i nema mada i sada uspravno stoje u haremu Jalske džamije, u blizini manfila tako da simbolično izgleda da reis i dalje drži hutbe u našoj džamiji.
Dabićevi novi kodirani KOS-ovci organizovano planski i ciljano potkopavaju temelje IZ, najvažnije institucije bh. muslimana. Poznavajući reisa i Bošnjake, znam i nadam se da će ovu autoimunu bolest koja je dobro potresla temelje prebroditi, i da će se naći dovoljno pametnih hrabrih i moralnih da zaustave veleizdaju.
Reis Azabagić kao potomak bosanske vojne aristokracije zamijenio je sablju za pero. Perom je osvojio autonomiju, od Cara priznatu, dakle zakonitu. Dalekovidno je želio naoružati Bošnjake najjačim oružjem-znanjem.
- I kako svete knjige kažu- Ikre-uči, čitaj, proučavaj.
- Od usta mojih britak mač je načinio, sakrio me u sjeni ruke svoje, od mene je oštru načinio strijelu, sakrio me u svome tobolcu
Bajram šerif mubarek olsun, doktor medicine Salih Azabagić.
