U okviru jubilarnog 30. Sarajevo Film Festivala održana je projekcija dokumentarnog filma „Pucajte, ja i sad držim čas“, čija je autorica ugledna novinarka Arijana Saračević Helać. Film rađen u produkciji Federalne televizije priča je o obrazovanju tokom 1.425 dana opsade Sarajeva.
Naime, u periodu od 05.04.1992. – 29.02.1996. obrazovnim institucijama su nanesene velike ljudske i materijalne štete kroz stradanja, raseljavanje i odlazak nastavnog kadra, te devastiranje zgrada i opreme škola. To nije spriječilo da 3.000 djece ima redovno školovanje u vremenu rata. Nastava se odvijala na punktovima koji su uglavnom bili u skloništoma, haustorima, stanovima, privatnim kućama, podrumima, pa čak i apotekama. Neki punktovi su imali i po nekoliko prostorija koje su jedna od druge, bile odvojene folijama. Zime su bile teške i učenici su donosili po jednu cjepanicu za grijanje.
Određeni su koordinatori koji su organizovali nastavu, predmetne profesore, učionice i sredstva za rad. Punktovi su često i gađani. Tako su 9. novembra 1993. godine, učiteljica Fatima Gunić i učenici Adis Mujalo, Vedad Mujkanović i Feđa Salkić, od posljedica granatiranja, poginuli u improvizovanoj školi u sarajevskom naselju Alipašino Polje. Tom prilikom su ranjeni 23 učenika. Neki od preživjelih su danas uspješni ljudi. Tokom opsade Sarajeva, egzistirale su i 23 srednje škole i svi fakulteti današnjeg Univerziteta u Sarajevu.
Ovo je važan dokument o ženama koje su ostavljale svoju djecu, roditelje i pod kišom granata vraćale svjetlo u podrumske učionice. U podrumu su učenicima pričale, pjevale, pisale, vraćale nadu , davale sve od sebe da najmlađi, bar na trenutak, mislima izađu iz ratnog užasa.
Proces obrazovanja u opkoljenom Sarajevu jedinstven je simbol hrabrosti i otpora. Upravo, ovaj dokumentarac svjedoči o nevjerovatnim uspjesima koje su postigli sarajevska djeca i tinejdžeri zajedno sa svojim učiteljima i nastavnicima.
